ΑΙΘΟΥΣΕΣ - Ζέφυρος (Θερινή)

(2010)

(2010)

Σινεφίλ κινηματογράφος στα Άνω Πετράλωνα, σημείο αναφοράς της γειτονιάς, του κέντρου της Αθήνας αλλά και των φίλων του σινεμά και των σπάνιων ταινιών, ο Ζέφυρος στέκει ακοίμητος φρουρός της οδού Τρώων δεκαετίες ολόκληρες και μάλιστα σήμερα αποτελεί σημείο συνάντησης και την καρδιά της ψυχαγωγίας μιας ολόκληρης γειτονιάς που βρίθει μπαρ, εστιατορίων και μεζεδοπωλείων. Άνοιξε το 1945 αλλά ως υπαίθριος χώρος βαριετέ. Το όνομά του το πήρε από έναν παλιότερο θερινό κινηματογράφο του Θησείου που λειτουργούσε ως σινεμά-βαριετέ-ποτοπωλείον από το 1920 έως το 1938. Ο νέος Ζέφυρος ήταν λαϊκού προσανατολισμού Β' Προβολής και άντεξε μέχρι το 1986, όταν έσβησε φαινομενικά για πάντα τα φώτα του.

Το 1990, όμως, λειτούργησε και πάλι, αλλάζοντας προγραμματισμό και κάνοντας στροφή στις κλασσικές και καλτ ταινίες. Ήταν συναρπαστικό πραγματικά το πώς κατόρθωναν να βρουν κόπιες από ταινίες ξεχασμένες και από κάποιες που δεν γνώριζες καν την ύπαρξή τους. Κουρασμένος πολύ από το χρόνο εκείνη την εποχή, με περιβάλλον που μύριζε "παλιό", με κόπιες γρατζουνισμένες και καταταλαιπωρημένες, ο Ζέφυρος δημιουργούσε μια αλλόκοτη ατμόσφαιρα, κάτι σαν πύλη στον χρόνο. Πιστός, όμως, στον προγραμματισμό του, κατόρθωσε να γίνει σημείο αναφοράς, κάτι σαν μια άτυπη καλοκαιρινή ταινιοθήκη, παίζοντας ταινίες κατά κύριο λόγο έξω από το κύκλωμα της κεντρικής διανομής, προβάλλοντας πάντοτε και εμμονικά παλιούς τίτλους, προτού καν γίνουν της μόδας οι επανεκδόσεις.

Τα τελευταία χρόνια, ο Ζέφυρος έχει περάσει στα χέρια της New Star, μιας ανεξάρτητης σινεφίλ εταιρείας διανομής, η οποία μετά από κάποιες άλλες αποτυχημένες προσπάθειες σε χειμερινές αίθουσες, ανέστησε από τις στάχτες τους την Αλκυονίδα και το Στούντιο. Χαρακτηριστικό δε του Ζέφυρου είναι πως ανοίγει πρώτος (πολλές φορές από τα τέλη Απρίλη) και κλείνει τελευταίος μέσα Οκτωβρίου. Βρίσκεται πολύ κοντά στον σταθμό του Ηλεκτρικού, σε έναν πολύ όμορφο δρόμο με χαρακτήρα. Μπαράκια, εστιατόρια, μεζεδοπωλεία, μικρά στέκια γεμίζουν τα πεζοδρόμια, χωρίς όμως να γίνονται φασαριόζικα, όπως στο Γκάζι ή στου Ψυρρή. Λίγο Σαιν Ζερμαίν παριζιάνικη κατάσταση, ο δρόμος είναι πάντα γεμάτος από κόσμο, οι μισοί εκ των οποίων προέρχονται ή θα πάνε αργότερα στον Ζέφυρο. Το σινεμά ξεχωρίζει με την μπορντώ πρόσοψή του, σε ένα χτίσμα πανάρχαιο που φωνάζει την εποχή της γέννησής του. Δεκάδες φωτογραφίες επί του τοίχου και στα ταμπλώ σε κάνουν να σταθείς και να χαζέψεις θες δεν θες. Το ταμείο βρίσκεται φάτσα στη μικρή υπερυψωμένη είσοδο, ενώ το μπαρ που θυμίζει καντίνα εποχής, θα το συναντήσετε στα αριστερά σας με το που μπαίνετε.

Η αίθουσα είναι σχετικά μεγάλη, με πολύ πράσινο στους τοίχους δεξιά και αριστερά, ενώ τα χαμηλά κτίρια αφήνουν το μάτι να ανασάνει. Η οθόνη είναι μεγάλη, κτιστή, με φόντο τον ουρανό και τα αεροπλάνα. Οι θέσεις έχουν μεγάλη άνεση μεταξύ τους, τα τραπεζάκια είναι πολλά, το χαλίκι στο πάτωμα κατάλευκο και ο κεντρικός διάδρομος μπορντώ τσιμέντο, αλλά προσέξτε γιατί η υψομετρική του διαφορά κάνει πολλούς να σκοντάψουν. Ολόγυρα στην αίθουσα υπάρχουν παλιές μηχανές προβολής οι οποίες φωτίζονται πολύ όμορφα. Γενικά, τίποτα δεν δείχνει να έχει αλλάξει από τότε που άνοιξε ξανά το 1990 (ίσως να μην έχει αλλάξει και τίποτα από το 1945), αλλά είναι πάντα φρεσκοβαμμένος και περιποιημένος. Οι ταινίες παίζονται από ψηφιακό αρχείο που προβάλλεται από προτζέκτορα (οκ, τα γνωστά ελλείμματα σε διαύγεια και καμμένα λευκά), αλλά η ισχύς του είναι μεγάλη και η εικόνα σε γενικές γραμμές ικανοποιητική. Ο μονοφωνικός ήχος από το κεντρικό ηχείο παίζει σε καλή ένταση αλλά επειδή ακολουθείται η πεπατημένη του καταμερισμού του και στα περιφερειακά, ακούγεται κάποιες φορές παράκεντρος. Στην καμπίνα υπάρχει ακόμα εν λειτουργία και η μηχανή προβολής για φιλμ. 

Ζέφυρος

Τρώων 36, Άνω Πετράλωνα

Στάση μετρό: Πετράλωνα (γραμμή 1 -Ηλεκτρικός)

Στάσεις λεωφορείου και τρόλλεϋ: Πλατεία Μερκούρη (γραμμή 15), Δρυόπων, Φαρμακείο (γραμμή 227)